Shiatsu Historie

Japanse Zolderkamer
Paula Kobayashi vertelt dat ze haar praktijk twintig jaar geleden is gestart op een zolderkamertje. “Toen voldeed ik al aan alle voorwaarden om Shiatsu toe te passen, alleen vereiste beroepsvereniging NWP op een gegeven moment dat ik een professionelere werkruimte zou zoeken. Die heb ik gevonden in mijn huidige praktijk, waar ik nu vijf jaar werkzaam ben. We zijn met vijf (parttime) therapeuten en hebben vier behandelkamers. Mijn collega’s waren destijds mijn leerlingen op de opleiding en zijn allemaal goed gekwalificeerd. Zelf ga ik regelmatig voor bijscholing naar Japan, waar ik contacten onderhoud met de grondleggers van Shiatsu. Je kunt zeggen dat wij erop gericht zijn om resultaat te boeken bij onze klanten en dus niet zomaar wat doen.”

De therapeute, gekleed in een wit uniform en lopend op kousenvoeten, vertelt dat bij een behandeling van circa een uur eerst het gehele lichaam wordt gemasseerd zodat het ontspant. “De klant ligt hiervoor in zijn of haar ondergoed op een futon, ofwel een Japanse mat. De lichaamsdelen die op dat moment niet gemasseerd worden, worden afgedekt met een handdoek. Bij de massage maakt de therapeut gebruik van zijn eigen zwaartekracht, waarbij hij rekening houdt met zijn houding, gewicht en lengte. Wanneer het lichaam van de klant ontspannen is, concentreert hij zich op diens knelpunten in het spier- en zenuwstelsel. Vaak voelt hij aan de drukpunten ook of die persoon bijvoorbeeld last heeft van zijn maag of van slapeloosheid. Die problemen kwamen dan niet bij het intakegesprek naar voren, omdat de klant er al min of meer mee had leren leven. Toch kan drukpuntmassage ook deze klachten verlichten. Verder werkt het onder andere bij migraine, RSI, menstruatiepijn, overgangsklachten, chronisch vermoeidheidssyndroom, depressie en sportletsel.”